ဗြဟ္မိဒ္ဓိကျမ်း ( အပိုင်း ၁ )


 ျဗဟၼိဒၶိက်မ္း ( အပိုင္း ၁ )

(ေက်ာင္းဆရာႀကီးဦးဘိုးသာ)
(၁) အဂၤဝိဇၨာ ၊ နည္းျခင္းရာကို ၊ ေသခ်ာစြဲညွိ ၊ ေကာက္ယူဘိမူ ၊ ရဝိပထဝီ ၊ႏွမ္ၿပီစုပ္ငွက္ ၊
    အစပ္ထြက္၏ ။ ဗ် ဂ ၣစႏၵရာ၊ဓာတ္မွာေရငန္ ၊ တတန္ေဘာမ ၊ ေမာရဥေဒါင္း ၊ ၄င္းအခါး
    မီးဓာတ္ပြားတည္႕ ။ ဖားကားဗုဒၶါ ၊ ရသာအခ်ဥ္ ၊ ဝါေယာတြင္၏ ။ ငါးလွ်င္ ဂု႐ု ၊ သည္းေျခ
   ႐ႈ၍ ၊ စားမႈအခ်ဳိ ၊ ေျခာက္ကို လုဒၵက ၊ ပုတိကဟု ၊ ရသာဆိမ္႔ေပ ၊ စေန ဥရဂၤ ၊ အာကာသဟု ၊
   ရသအဖန္ ၊ ခုႏွစ္တန္ကို ၊ ေဝဖန္ျခားကြက္ ၊ “အသက္တည္ထား၊ သတ္ႏွင္႔စားမွ ”၊ ႂကြင္းျငား
   မွန္လွ ၊ သူရဇၨ ႏွင္႔ ၊ ေသာၾကဗုဒၶ ၊တိုင္ေဇာက္ခ်၍ ၊ ကုသေဆးဝါး ၊ ဓာတ္သြားအစာ ၊
   ေပးရာတဝ ၊ “ကာလခ်ိန္စစ္ ၊ တိုင္သနစ္ ကား” ၊ ျဖစ္ျဖစ္သမွ် ၊ ေပ်ာက္႐ွဥစၥာ ၊ ရရာသမႈ ၊
   ေဆးကုယၾတာ ၊ အခါစစ္ၿပိဳင္ ၊ ႐ႈံးႏုိင္တဝ ၊ တိုင္မူလဟု ၊ နာမထင္႐ွား ၊ စြမ္းအျပားကား ၊
   ႐ုပ္ထားနံႏွိပ္ ၊ သိဒၶိၿပီးရန္ ၊ လုပ္ရတ္ ဉာဏ္လည္း ၊ ႀကံေလတစ္ခ်က္ ၊ ျဖစ္ပ်က္ေစေၾကာင္း ၊
   အင္းေကာင္း အင္းညစ္ ၊ ေဖြသနစ္၍ ၊ ရပ္ျပစ္မူလ ၊႐ွစ္ဌာနကို ၊ေဝငွသိေစ ၊ကိုးေထြဓာတ္မ
   ပထမအမ်ဳိး ၊အခိုးျပန္တက္ ၊ဂဠဳန္ငွက္ဟု ၊က်မ္းထြက္စကား ၊ သိေသာ အားျဖင္႔ ၊ေပါင္းျငား
   ဖက္စပ္ ၊ ေႂကြက်နတ္ဟု ၊က်မ္းျမတ္ဝိဇၨာ၊အက်ဥ္းမွာသည္ ။      ။
   က်မ္းကား နက္က်ယ္ ဝန္းဝန္းတည္း ။
  (၂) က်မ္း၌႐ွိေသာ ထိုစကားကို ၊ ဓာတ္သြားဓာတ္ျပန္ ၊ႀကံေလာ႔မေဖာက္ ၊ ခရားေဇာက္မူ ၊
      အုန္းေပါင္းၾကင္သူ ၊ခ်စ္သူစံတန္း ၊စံထြန္းလွဦး ၊ လူးေအာင္ျမတ္ႀကံ၊ ျပန္ခ်င္သာစြ ၊
      သူဇာတံလွ ၊ ထြားလွဧမြတ္ ၊မခၽြတ္ေဆာင္ပန္း ၊ထက္တခန္း ၊ ပန္းဟိုက္ေမာ၍ေသ။
      ကံပင္ခႏၶာေႂကြ ၊ ေအာင္လံေတဇ ၊ က်မွီအံုးလွ ၊ဇသက်မွီ ၊ လံေတဇသက္ ၊မွီအံုးလံေတ ၊
   သက္က်မွီအံုး ၊ ေတဇသက္က် ၊ ဒိသာပါေမာကၡ ၊ ဆရာရေသ႔လွ ၊ သည္တြင္ေပၚလာက
   ခႏၶာမေႂကြက် ၊ ဂဠဳန္ ေစာင္းလ်ား ၊ က်ားကား လက္ပံ ၊ သီဟံ ဖက္မွန္း ၊ ဆင္သန္းသဒြတ္၊
   ႂကြက္လႊတ္ထဲအံု ၊ ပူးတံုအင္ၾကင္း ၊ နဂါးမင္းခူဇံ ၊ အိပ္ေနထိုင္ႀကံၾက ၊ ေဝးသူပင္ျပန္ရ ၊
   နည္းလြယ္ေအာင္ႀကံဆ ၊ မင္းကုသ ေ႐ွာင္ၾကမွ ေလ်ာ္စြာ ၊ ေစတီယ ေဆာင္ၾကမွ ေၾကာင္းသင္႔စြာ၊
    ေအာက္မွာနင္းၾကမ္း ၊ထက္ေဆာင္ပန္း ၊တခန္းယူသည္႕နည္း ။
   အညမည၊ခါနိစၥ ထည္႔ၾကဓာတ္ပစၥည္း။အညမညံ ၊မဆက္ဆံ ၊ မိတၱံအပီယ ။ ဗဟိဒၶိအပထင္မွတ္
   အဇၥ်တၱိက အတြင္းမွ်၍ ႐ူပသဒၵံ ေဖာက္ျပန္ေႏွာ ၊ ပေယာဂႏွင္႕ ၊ ေယာဂယွဥ္ဘိ ၊ ဝိဘဇၨန ၊ဝိတဂၢဟု
   ဝိစာရအား ၊ ေထြေထြျငား ၊ ဉာဏ္ကားထိုးထြင္းၾကည္႕ ။ရဝိဒိပၸာ ၊ ဝိကလ်ာ ၊ ဝိဗၺာေနယ်၊
   သည္တြင္ျပ ႀကံၾကလူကဝိ ။ လင္းပင္ေစသာ ေ႐ွာင္ၾကခြာ ၊ ေဝးစြာသူရဇၨ ၊ သစ္ဆိမ္႔ပင္းယ ၊
   သူရဇၨ ၊ေနထေကာင္းႂကြယ္ရာ ။ ၄င္းနည္းပင္ က်န္လူတြင္ ဆင္ျခင္သိေလပါ။
                          ( က်မ္း၏ ပရိကံ ႏွစ္ပုဒ္ ဤတြင္ၿပီး၏)
Unicode:
 ဗြဟ္မိဒ္ဓိကျမ်း ( အပိုင်း ၁ )

(ကျောင်းဆရာကြီးဦးဘိုးသာ)
(၁) အင်္ဂဝိဇ္ဇာ ၊ နည်းခြင်းရာကို ၊ သေချာစွဲညှိ ၊ ကောက်ယူဘိမူ ၊ ရဝိပထဝီ ၊နှမ်ပြီစုပ်ငှက် ၊
    အစပ်ထွက်၏ ။ ဗျ ဂ ္ဃစန္ဒရာ၊ဓာတ်မှာရေငန် ၊ တတန်ဘောမ ၊ မောရဥဒေါင်း ၊ ၎င်းအခါး
    မီးဓာတ်ပွားတည့် ။ ဖားကားဗုဒ္ဓါ ၊ ရသာအချဉ် ၊ ဝါယောတွင်၏ ။ ငါးလျှင် ဂုရု ၊ သည်းခြေ
   ရှု၍ ၊ စားမှုအချို ၊ ခြောက်ကို လုဒ္ဒက ၊ ပုတိကဟု ၊ ရသာဆိမ့်ပေ ၊ စနေ ဥရင်္ဂ ၊ အာကာသဟု ၊
   ရသအဖန် ၊ ခုနှစ်တန်ကို ၊ ဝေဖန်ခြားကွက် ၊ “အသက်တည်ထား၊ သတ်နှင့်စားမှ ”၊ ကြွင်းငြား
   မှန်လှ ၊ သူရဇ္ဇ နှင့် ၊ သောကြဗုဒ္ဓ ၊တိုင်ဇောက်ချ၍ ၊ ကုသဆေးဝါး ၊ ဓာတ်သွားအစာ ၊
   ပေးရာတဝ ၊ “ကာလချိန်စစ် ၊ တိုင်သနစ် ကား” ၊ ဖြစ်ဖြစ်သမျှ ၊ ပျောက်ရှဥစ္စာ ၊ ရရာသမှု ၊
   ဆေးကုယတြာ ၊ အခါစစ်ပြိုင် ၊ ရှုံးနိုင်တဝ ၊ တိုင်မူလဟု ၊ နာမထင်ရှား ၊ စွမ်းအပြားကား ၊
   ရုပ်ထားနံနှိပ် ၊ သိဒ္ဓိပြီးရန် ၊ လုပ်ရတ် ဉာဏ်လည်း ၊ ကြံလေတစ်ချက် ၊ ဖြစ်ပျက်စေကြောင်း ၊
   အင်းကောင်း အင်းညစ် ၊ ဖွေသနစ်၍ ၊ ရပ်ပြစ်မူလ ၊ရှစ်ဌာနကို ၊ဝေငှသိစေ ၊ကိုးထွေဓာတ်မ
   ပထမအမျိုး ၊အခိုးပြန်တက် ၊ဂဠုန်ငှက်ဟု ၊ကျမ်းထွက်စကား ၊ သိသော အားဖြင့် ၊ပေါင်းငြား
   ဖက်စပ် ၊ ကြွေကျနတ်ဟု ၊ကျမ်းမြတ်ဝိဇ္ဇာ၊အကျဉ်းမှာသည် ။      ။
   ကျမ်းကား နက်ကျယ် ဝန်းဝန်းတည်း ။
  (၂) ကျမ်း၌ရှိသော ထိုစကားကို ၊ ဓာတ်သွားဓာတ်ပြန် ၊ကြံလော့မဖောက် ၊ ခရားဇောက်မူ ၊
      အုန်းပေါင်းကြင်သူ ၊ချစ်သူစံတန်း ၊စံထွန်းလှဦး ၊ လူးအောင်မြတ်ကြံ၊ ပြန်ချင်သာစွ ၊
      သူဇာတံလှ ၊ ထွားလှဧမွတ် ၊မချွတ်ဆောင်ပန်း ၊ထက်တခန်း ၊ ပန်းဟိုက်မော၍သေ။
      ကံပင်ခန္ဓာကြွေ ၊ အောင်လံတေဇ ၊ ကျမှီအုံးလှ ၊ဇသကျမှီ ၊ လံတေဇသက် ၊မှီအုံးလံတေ ၊
   သက်ကျမှီအုံး ၊ တေဇသက်ကျ ၊ ဒိသာပါမောက္ခ ၊ ဆရာရသေ့လှ ၊ သည်တွင်ပေါ်လာက
   ခန္ဓာမကြွေကျ ၊ ဂဠုန် စောင်းလျား ၊ ကျားကား လက်ပံ ၊ သီဟံ ဖက်မှန်း ၊ ဆင်သန်းသဒွတ်၊
   ကြွက်လွှတ်ထဲအုံ ၊ ပူးတုံအင်ကြင်း ၊ နဂါးမင်းခူဇံ ၊ အိပ်နေထိုင်ကြံကြ ၊ ဝေးသူပင်ပြန်ရ ၊
   နည်းလွယ်အောင်ကြံဆ ၊ မင်းကုသ ရှောင်ကြမှ လျော်စွာ ၊ စေတီယ ဆောင်ကြမှ ကြောင်းသင့်စွာ၊
    အောက်မှာနင်းကြမ်း ၊ထက်ဆောင်ပန်း ၊တခန်းယူသည့်နည်း ။
   အညမည၊ခါနိစ္စ ထည့်ကြဓာတ်ပစ္စည်း။အညမညံ ၊မဆက်ဆံ ၊ မိတ္တံအပီယ ။ ဗဟိဒ္ဓိအပထင်မှတ်
   အဇ္ဈတ္တိက အတွင်းမျှ၍ ရူပသဒ္ဒံ ဖောက်ပြန်နှော ၊ ပယောဂနှင့် ၊ ယောဂယှဉ်ဘိ ၊ ဝိဘဇ္ဇန ၊ဝိတဂ္ဂဟု
   ဝိစာရအား ၊ ထွေထွေငြား ၊ ဉာဏ်ကားထိုးထွင်းကြည့် ။ရဝိဒိပ္ပာ ၊ ဝိကလျာ ၊ ဝိဗ္ဗာနေယျ၊
   သည်တွင်ပြ ကြံကြလူကဝိ ။ လင်းပင်စေသာ ရှောင်ကြခွာ ၊ ဝေးစွာသူရဇ္ဇ ၊ သစ်ဆိမ့်ပင်းယ ၊
   သူရဇ္ဇ ၊နေထကောင်းကြွယ်ရာ ။ ၎င်းနည်းပင် ကျန်လူတွင် ဆင်ခြင်သိလေပါ။
                          ( ကျမ်း၏ ပရိကံ နှစ်ပုဒ် ဤတွင်ပြီး၏)

Comments